Twoje oczy dotykają
tych powierzchni
i twoje palce
ulice papilarnych linii
nie zastanawiają się
co robią
robiły, będą nadal
wchodzić w kontakt
z małymi przestrzeniami
wycinkami całości
władcze decyzje
o błahych konsekwencjach
nieodwracalnych
ciąć i pisać
to budować katedrę
i zmieniać bieg zdarzeń
za sto lat i tak
nieważnych
napisać kilka słów
wyciąć wiersz z notesu
zamknąć w mroku koperty
dotyk tak bliski
jak skupione spojrzenie
bez twoich koniuszków
nie powstanie list
i nie nadejdzie
wiosna
[31.V.2020]
Zdjęcie ilustrujące wiersz wykonała Magda Knieja. Zamieszczam je dzięki uprzejmości Autorki, za co serdecznie Jej dziękuję, także za inspirację do wiersza, którą było właśnie to zdjęcie.
\
