Ci, którzy szli

Błogosławieni, którzy nie napotkali nigdy chwastów,
kiedy szli drogą

Błogosławieni, którzy usłyszeli głos kukułki
i szumiącą pieśń lasu
o poranku

Błogosławieni, którym bluszcz nie odbierał oddechu
i nie plątał stóp

Błogosławieni, którym kaci nie odcinali głów
na podstawie kopert z kartką
bez podpisu

Błogosławieni, którym wicher nie zmiótł domów
i mogli wypić kawę, wejść w sen
spełnić marzenie

Błogosławieni, którym obce ręce nie wyciągały się
do kieszeni zamiast do uścisku dłoni

Błogosławieni, którym obce ręce nie sięgały
po oblubienice, zamiast po braterstwo

Błogosławieni, którzy usłyszeli szum strumyka bystry
i zgasili w nim swe pragnienie
wypalające otchłanie

Święci, o, święci ci, których plamy na słońcach dusz
to nikłe zaledwie cienie gasnące,
którzy zdołali odnaleźć ratunek


[12.II.2024 r.]