Dobraliśmy się jak sól i pieprz Czasem na siebie patrzymy Czasem krzyczymy Niekiedy do siebie pasujemy Pod ciekawskim księżycem Na granicy brzegu dnia i fal nocy Kochamy się wściekle Sól wymieszana z pieprzem Na językach I zapominamy, że nie pasujemy Do siebie Na chwilę wypełnieni Małym szczęściem (3.IX.2024)

Proza i poezja

Nie uciekniesz przed wszystkim
Musisz prasować, jeść, zmywać
Pić światło księżyca, czytać słowa
I chociaż w kalendarzu wykreślonych
już zbyt wiele dni, głosu nie ściszaj
Otul się w sny, śpiewaj jasność dnia


I z godnością przyjmuj, że Kloto ciągnie twoja nić
Nieustannie — Lachesis jeszcze czuwa
Filozoficzne pytanie „co na obiad” rozwiązuj
Intuicyjnie, zgodnie z zawartością lodówki
Możesz też pójść do sklepu albo do restauracji
Zamówić marzenie


Nikt nie wie jak żyć, a każdy żyje
Po co pytania? Dla odpowiedzi?
Możesz czytać eseje Kierkegaarda albo bielić drzewa
Dopóki jeszcze przepisy zezwalają i na to czas
Zawsze dojdziesz do tego samego końcowego punktu
I wtedy cykl zacznie się od nowa
Nie zapomnij nakarmić psa

[5.IV.2004]

Upijasz się jadem Nikt nie widział cię trzeźwym Produkujesz wysuszone myśli Chociaż mówisz: światło To toczy cię larwa mroku Zaślepiony własną wszechwiedzą Patrzysz w krzywe zwierciadło Motyl zmieniający się w gąsienicę [20.II.2024 r.]

Ci, którzy szli

Błogosławieni, którzy nie napotkali nigdy chwastów,
kiedy szli drogą

Błogosławieni, którzy usłyszeli głos kukułki
i szumiącą pieśń lasu
o poranku

Błogosławieni, którym bluszcz nie odbierał oddechu
i nie plątał stóp

Błogosławieni, którym kaci nie odcinali głów
na podstawie kopert z kartką
bez podpisu

Błogosławieni, którym wicher nie zmiótł domów
i mogli wypić kawę, wejść w sen
spełnić marzenie

Błogosławieni, którym obce ręce nie wyciągały się
do kieszeni zamiast do uścisku dłoni

Błogosławieni, którym obce ręce nie sięgały
po oblubienice, zamiast po braterstwo

Błogosławieni, którzy usłyszeli szum strumyka bystry
i zgasili w nim swe pragnienie
wypalające otchłanie

Święci, o, święci ci, których plamy na słońcach dusz
to nikłe zaledwie cienie gasnące,
którzy zdołali odnaleźć ratunek


[12.II.2024 r.]

Moja mowa

We własnoręcznie zrobionych togach
Próbują dotknąć mojej mowy
Twierdzą, że godom
Riśtiś, czasem tak bywa
Ale to nie w te słowa sie oblykom
Wmawiają mi sprechen sie bitte
Oh noł, ja, majne oma szprechała
Lecz moja mowa jest już inna
Wolna
Moją mowę starają się zlekceważyć
Językami tryskającymi wrogością
Choć zliczone procenty mówią coś innego
I stałem się zwierzęciem na wymarciu
W głośnym ryku zblazowanych
Moja mowa mnie chroni
I książki, które z niej wyrastają
Nie zbłądzę

[29.I.2024 r.]

Zagwizdał wiatr
Zakrzyczał szpak
I pies zaszczekał

Już nie ma ich
Minęły dni
Nikt nie czeka

[9.I.2024 r.]

Przyprawa życia
Strony przerzucane powoli
Beczka soli

[9.I.2024 r.]

W innym życiu
W innym świecie
O ile takie-taki nastąpi
Wszystko zmienię
Napiszę się na nowo
Dłoni mych rysopis
Z drzewa zerwę zielony liść
Ze świeżym układem żył
Napiszę na nowo
Precyzję z ust wyrazów
Pachnące jutrzenki
Oczy mądrością zeszklone
Łagodne w książkach zmierzchy
Wynajdę nieznane owoce
Odkryję odległe fale
Napiszę na nowo
Ona-on-ono

[28.I.2024 r.]

* * *

Przyprawa życia
Strony przerzucane powoli
Beczka soli

[9.I.2024]

* * *

Zagwizdał wiatr Zakrzyczał szpak I pies zaszczekał

Już nie ma ich

Minęły dni

Nikt nie czeka [9.I.2024}