Nie ma

 Nie ma już

Kurwa

Odwrotu

To nie łódka

Roztrzaskała się o skały

Bez przesady

Wywrócił się kajak

A śmieszny palant

Nie potrafił pływać

Teraz jesteście wolni

I niewinni

Jak new born child

(obca leksyka 

także can kill)

Rozejdźcie się w pokoju

Nic nie można zrobić

Już nic

Requiem Brahmsa pozostanie

Na niedokonaną wieczność

Jak większość fascynacji

I miłości

Jestem prochem za życia

I prochem potem

Za 2 lata 

Będę tylko uwierającą

Drzazgą

Koniec jest zawsze bliski

Kurwa

Najbliżsi

To najwięksi enemies

Najboleśniejsi

I niczego już nie zdążę

Dokończyć

[31.VII.2023]

Cienie

W cieniu fal i strojów kąpielowych, spod stóp tryskających
Kropelek jak miliony mikroskopijnych mandarynów
W rzęsistych promieniach śmiechu i lotu piłek
Pod cieniem nieba pozbawionego chmur
Portugalia

W cieniu fado, w cieniu stromych uliczek Lizbony
Przez które jak kot ocierają się o kamienie
Malowanych żółtą farbą słońca domów tramwaje
I gdzie wędrujesz w dół ku wybrzeżu
Pośród smagłych nieświadomych dziewcząt
Portugalia

W cieniu afrykańskich brzegów, gorących wiatrów
W cieniu piasków jak złoto parzących oczy
W cieniu kąśliwych strzałów z rzutów wolnych
W cieniu strojonych w Casa da Música wiolonczel
Portugalia

Tu cień baraków, cień pieców
Tu cień tekturowych walizek z pustymi nazwiskami
Na zawsze cień krwawych godów
Tu nienawiść kablem telefonu
Zaciska się na szyi
Cienie blizn, których nic nie zdoła usunąć
Cień wiecznego wracania do chrztu w ogniu
Do śmierci na barykadzie

[7.I.2023 r.]