Jestem samotnym wilkiem
spotkałem cię w odmętach boru
w wilgotnych zakamarkach czasu
w chwilowym pragnieniu
pomylona orientacja
zagubiony trop
Obwąchałem cię
ty obwąchałaś mnie
polizałem cię
poczułem dziki smak
twego języka
za nami rozkwitały paprocie
spadały żołędzie
zderzały się komety
powstawały księgi
czułem że muszę iść
i pragnę zostać
Ale stronę słońca
przerzucił wiatr
i zakwitł kwiat ciemności
spadły mroczne liście
szeleszczącym deszczem
wezwała nas pustka
i swojskie milczenie
i pobiegliśmy w mrok
ja samotny wilk
ty samotna wilczyca
22.VI.2018]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz