W twoim pokoju
gdzieś pod koniec
lat osiemdziesiątych
jasność walczyła
w tobie
z ciemnością
jak imię i nazwisko
zespolone
a tak różne
W twoim pokoju
była ściana
na której przyjaciele
wpisywali się
na pamiątkę
ja też napisałem
kiedyś coś
dziś nie pamiętam
co
W twoim małym
pokoju ściany
sugerowały, żebyśmy
zbliżyli się do siebie
to był czytelny znak
jednak pozostaliśmy
w naszych samotnościach
nie wiadomo dziś
dlaczego
już na zawsze,
ja na wiele dekad
ty na kilka mgnień
zestarzałem się
a ty pozostałaś
niezmienna
piękna i krucha
o jasnym
radosnym spojrzeniu
jak gdyby nie kończyła się
właśnie przyszłość
W twoim pokoju
ta ściana pamięta
pod wieloma warstwami farb
nasze utracone pocałunki
już bez napisów
bez twego cienia
ja też pamiętam
choć dziś nic już nie wiem
i nie mam pewności
czy mogłem coś zmienić
jednym słowem
jednym gestem
odwróceniem uwagi
bo nie było znaku
i prośby o ratunek
a może tylko ja
niczego nie dostrzegłem
I muszę z tym żyć
do końca
ale nie chcę zapomnieć
[6.VI.2018]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz